Katarzyna Ephraim – projektantka monumentu

Katarzyna Ephraim
Obecnie pracuje w znanej, międzynarodowej firmie architektonicznej – MVRDV. Mieszka w Holandii od 2011 r. Od tamtego czasu zbierała doświadczenie w różnych pracowniach architektonicznych gdzie szkoliła i udoskonalała swój warsztat. Przeprowadziła się do Hagi tuż po studiach architektonicznych na Politechnice Gdańskiej. Urodziła i wychowała się w Starogardzie Gdańskim i znana jej była historia Lasu Szpęgawskiego, jednak tylko pobieżnie (nie pamięta, żeby była omawiana w szkole).

Dopiero mieszkając kilka lat w Holandii , na skutek dyskusji ze znajomymi o II wojnie światowej, chciała się dowiedzieć więcej na temat wydarzeń jakie miały miejsce na terenie, z którego pochodzi. Wtedy wgłębiła się bardziej w to co wydarzyło się w Lesie Szpęgawskim. W tej tragicznej historii zszokowało ją  jak szybko wydarzenia te eskalowały. Już niespełna dwa tygodnie od rozpoczęcia wojny dokonano pierwszych egzekucji. Od tego momentu opowiadała tą historię znajomym. Obiecała sobie, że jeśli kiedykolwiek powstanie idea wybudowania monumentu, zgłosi swój pomysł. Pod koniec 2017 roku zobaczyła ogłoszenie o konkursie, idee projektu miała już w głowie po przeczytaniu pierwszego zdania.

Pomnik składa się z nieregularnie rozmieszczonych betonowych elementów – drzew oraz pni, tworzących formę lasu. Las z jednej strony jest to miejsce tętniące życiem, gdzie schronienie znajduje wiele istot, a jednocześnie panuje spokój. Z drugiej strony las to naturalny labirynt, kojarzący się z sytuacją bez wyjścia – śmiercią. Symbolika lasu to duże pole do interpretacji. Rozmawiała z wieloma osobami na temat monumentu i różne osoby interpretowało go inaczej, po swojemu.

Wydarzenia wojenne zostawiły do dzisiaj niewyleczoną ranę. Dzisiaj, po ponad 70 lat pokoju, trudno sobie wyobrazić, że społeczeństwo mogło się tak zagubić. Wydaje się ze podobny cykl wydarzeń nie byłby możliwy dzisiaj, jednak jeśli przestaniemy pamiętać o zwracaniu uwagi w którą stronę idziemy, łatwo możemy zabłądzić i drogi powrotnej już nie odnaleźć. Ten las to symboliczne upomnienie, że życie ludzkie jest wartością, którą powinniśmy szanować.

Scroll to top